Een nieuwe thuis voor Sinterklaas dankzij Living Stone
In een prachtig hoekje van Spanje, omringd door olijfbomen en glooiende heuvels, staat al eeuwenlang het statige huis van Sinterklaas. Het is een huis vol verhalen en geheimen, waar elk hoekje en elke steen herinneringen dragen aan vele jaren volgeladen met kindervreugde, cadeautjes en de geur van versgebakken koekjes. Maar de jaren beginnen te wegen, zelfs voor de goedheilige man.
Sinterklaas, die zelf al een paar eeuwen op zijn teller heeft staan, voelde dat het tijd werd om een iets kleiner, knusser huisje te zoeken. Een plek waar hij wat rustiger kon genieten van de Spaanse zon, maar toch nog groot genoeg voor zijn paard Slecht-Weer-Vandaag, zijn trouwe pieten en natuurlijk de bergen speelgoed. En het liefst, zo dicht mogelijk bij een aanlegplaats voor zijn stoomboot, zodat hij altijd snel naar de kinderen kan.
Zijn pieten waren in de tuin aan het spelen met Slecht-Weer-Vandaag toen Sinterklaas hen bij zich riep. “Lieve pieten,” zei hij met een warme glimlach, “ik word ouder en dit huis is een beetje groot geworden voor een oude man zoals ik. Wat vinden jullie ervan als ik ons een nieuwe stek zoek?”
De pieten keken elkaar even aan. Ze wisten allemaal hoeveel Sinterklaas van zijn huis hield en hoe lang hij daar al woonde. Maar ze begrepen het ook. “Dat klinkt als een heel mooi plan, Sinterklaas,” zei een van de pieten. “Maar hoe gaan we je huis verkopen?”
Sinterklaas knipoogde. “Ik heb al iemand gevonden om me te helpen,” zei hij geheimzinnig. De Sint haalde een kaartje tevoorschijn met daarop de naam: Living Stone. “Ik hoorde dat ze heel goed zijn in het vinden van nieuwe bewoners voor bijzondere huizen zoals het mijne,” vertelde hij trots.
Toen hij zijn besluit had genomen, belde hij Living Stone op. De makelaars bij Living Stone konden hun oren niet geloven. “De Sinterklaas? De échte?” vroegen ze in koor. Ze waren vereerd – zeg maar gerust, buiten zichzelf van vreugde. Want niet elke dag krijg je de kans om het huis van de goedheilige man te mogen verkopen.
Niet lang daarna kwam de makelaar van Living Stone langs om foto’s te maken. “Wat een bijzonder huis, Sinterklaas,” zei de makelaar terwijl hij glimlachend rondkeek. “Dit zal zeker een warme thuis worden voor een grote familie.” En zo kwam het huis van Sinterklaas te koop te staan.
Sinterklaas en zijn pieten gingen samen aan de slag om het huis piekfijn in orde te maken. “We willen dat het er even feestelijk uitziet als de glimlach van een kind dat een cadeautje openmaakt,” zei de Sint lachend.
De pieten haalden stofdoeken en emmers sop tevoorschijn. Samen met de Sint werd elk hoekje schoongepoetst en opgefleurd. In de grote woonkamer zetten ze schalen vol mandarijntjes klaar en in de keuken bakten ze speculaas en pepernoten. Overal hing die heerlijke geur van feestdagen en gezelligheid. De Sint zorgde zelf dat zijn grote rode mantel en de mijter keurig aan de kapstok hingen, alsof hij elk moment klaarstond om te vertrekken.
“Natuurlijk zal ik de grote schouw missen,” zuchtte Sinterklaas zacht, terwijl hij naar het imposante bouwwerk in de woonkamer keek. Maar hij glimlachte ook, want hij wist dat zijn nieuwe huisje, hoe klein ook, genoeg ruimte zou hebben voor wat echt belangrijk was: een gezellige plek voor Slecht-Weer-Vandaag, een paar kamers voor de pieten en vooral een grote zolder waar hij alle cadeautjes kan opslaan.
Zijn nieuwe huis zou iets bescheidener zijn, met een prachtig terras om uit te kijken over de zee en vlak bij een aanlegplaats voor de stoomboot. Het leek hem heerlijk om vanuit zijn nieuwe plek nog vele jaren de reis naar België te maken.
Living Stone beloofde plechtig dat ze een nieuwe eigenaar zouden vinden die het huis van de Sint met evenveel liefde en respect zou koesteren als hij dat zelf altijd had gedaan. “We beschouwen het als een eer, Sinterklaas, dat wij jouw huis mogen verkopen,” zei de makelaar.
Toen het huis er piekfijn uitzag, kwamen alle pieten nog een laatste keer samen. Ze plaatsten vers geplukte bloemen bij de deur, poetsten het zilveren servies op en hingen de rode gordijnen netjes op. Sinterklaas keek tevreden toe en gaf elk van hen een dikke knipoog. “Dank jullie wel, vrienden. Dit huis is door jullie handen gevuld met zoveel liefde en vrolijkheid.”
Terwijl de dagen voorbijgingen, kwam er een familie kijken, toen nog een, en toen nog één. En uiteindelijk… werd het huis verkocht! Sinterklaas gaf de nieuwe eigenaar een stevige handdruk. "Zorg goed voor dit huis," zei hij. "Het is een plek vol warme herinneringen."
En die avond, toen de zon onderging achter de Spaanse heuvels, zat Sinterklaas nog een laatste keer in zijn grote leunstoel bij de schouw. Sinterklaas keek even naar boven, naar de Spaanse sterren die straalden alsof ze zijn avontuur begrepen. Hoewel het een afscheid was, voelde het ook als een nieuw begin. Want het mooiste aan huizen, zo wist Sinterklaas, is dat de herinneringen altijd met je meereizen.
